ҲАЁТ ТУҲФАЛАРИ

Сеники дедилар ёруғ жаҳонни,

Ҳатто сеникидир Инсон деган сас.

Сенга қолдирдилар орзу, армонни,

Лекин борлиқ ўзи сеники эмас.

Абад сеникидир меҳнат заҳмати,

Лой билан, қон билан қоришиқ дунё.

Сеники, турмушнинг барча кулфати,

Сеники эмасдир роҳати аммо.

Одамлар унутган номус ва орни,

Кашфиёт яратдинг — қуёндек овлар.

Боққин, сен эгарлаб қўйган тулпорни,

Ҳар кун миниб чопар бошқа бировлар.

Мовий кўллардаги мафтункор оққуш,

Сенинг ҳовузингдан учганлиги рост.

Энди у сен учун бамисоли туш,

Сенга буюргани патлари, холос.

Не-не орзу билан қазсанг ҳам қудуқ,

Сенга қултум сувин кўрмаслар раво.

Сен-чи, шукур дейсан, зарра даъвонг йўқ,

Яна бошқа қудуқ ковлайсан, аммо.

Ҳаёт тепкилайди ёқангдан тутиб,

Йиғлайсан ўкиниб, чиқармай овоз.

Гўё биров учун рўзангни тутиб,

Гўё биров учун ўқийсан намоз.

22.11.2015